Lærarin – ein lykil til framtíðina
Lærarar eru eisini samfelagsbyggjarar. Alt, vit kenna sum eitt nú vælferð, fólkaræði og framburð, er bygt á, at fólk fáa útbúgving og kunnu luttaka virkin í einum felagsskapi grundað á skúlagongdina. Uttan lærarar hevði hetta ikki verið gjørligt. Eyðbjartur S. Skaalum, nevndarlimur Føroya Lærarafelags, skrivar.25.08.2025
At vera lærari er meira enn eitt starv. Tað er eitt kall, ein ábyrgd og ein møguleiki at seta spor, ið vara langt inn í framtíðina. Vit hava tann serliga leiklut at mynda komandi ættarliðini, ikki bara gjøgnum bókliga vitan, men eisini gjøgnum virðir, hugburð og menniskjaliga menning. Tí eigur samfelagið at minnast og vísa í verki týdningin, vit lærarar í veruleikanum hava. Vit lærarar skulu eisini sjálvir minnast til at vera stolt av tí arbeiði, sum vit hvønn dag gera.
Nógvir næmingar minnast sínir lærarar restina av lívinum – bæði sum teir, ið góvu teimum vitan, og sum teir, ið vístu teimum álit, stuðul og umsorgan.
Eitt gott orð á vegnum, ein lítil eggjan ella eitt varisliga sett krav kann vera avgerandi fyri, hvussu eitt barn sær seg sjálvt og sínar møguleikar í framtíðini. Tí hevur lærarin ein týdning, ið røkkur nógv víðari enn bara innan skúlans gátt; hetta skulu vit lærarar vera stoltir av.
Lærarar eru eisini samfelagsbyggjarar. Alt, vit kenna sum eitt nú vælferð, fólkaræði og framburð, er bygt á, at fólk fáa útbúgving og kunnu luttaka virkin í einum felagsskapi grundað á skúlagongdina. Uttan lærarar hevði hetta ikki verið gjørligt.
Vit lærarar leggja grundarsteinin undir, at læknar, handverkarar, listafólk, politikarar og onnur yvirhøvur kunnu fáa útbúgving og gera sítt arbeiði. Alt byrjar við tí góða læraranum, hann er ein lykil til framtíðina.
Lærarayrkið er krevjandi. Tað krevur tol, dirvi og ein sterkan vilja at arbeiða við menniskjum, sum øll hava ymiskar tørvir, ymiskar fyritreytir og ymiskar dygdir. Tað krevur eisini, at vit sjálvi halda fram við at læra og menna okkum, soleiðis at vit kunnu møta broytiligu krøvunum í einum samfelag, ið als ikki stendur í stað. Men júst hetta ger eisini yrkið so spennandi; eingin dagur er eins, og vit hava altíð møguleika at gera mun.
Vit skulu vera stolt av at vera lærarar, tí vit bera eitt virði, sum ikki kann mátast í løn ella í stigum á einum lønartalvu. Virðið liggur í menniskjum – í teimum smáu sigrunum, tá ein næmingur brádliga lærir eitthvørt, sum hann hevur stríðst við, ella tá vit síggja, hvussu fyrrverandi næmingar blóma og finna sína leið í lívinum. Tað prógvar veruliga týdningin, ið lærarar hava fyri eitt samfelag. Tí hevur tað veruligan týdning, at lærarayrkið og lærarin verður raðfestur við nøktandi løn, tryggum og góðum arbeiðsumstøðum, møguleikum at eftirútbúgva seg, so vit altíð eru ílatin til ábyrgdina, ið vit hava.
Lærarar eru ein lykil til framtíðina. Vit eru teir, ið skulu tendra neistar av forvitni, áræði og kunnleika, sum síðan kunnu gerast logar í næmingunum. Tað er ein stór ábygd, vit lærarar hava, vit hava stóran týdning fyri samfelagið, hetta skulu vit lærarar verða stoltir av.
